Als het goed is, is een uitvaart persoonlijk. En daar bedoel ik mee dat hij past bij degene die is overleden en degenen die hij of zij achterlaat. Dat je glimlacht omdat je hem of haar in het afscheid herkent: ‘ja, zo was hij.’ Ik moet wel eens grinniken als ik in een advertentie van een uitvaartbedrijf zie staan: ‘voor een persoonlijke uitvaart.’ Alsof er ook bedrijven zijn ‘voor een onpersoonlijke uitvaart.’ Toch kan het een uitdaging zijn om de uitvaart persoonlijk te maken. Naasten kunnen verbijsterd zijn door een plotseling overlijden, of ontzettend moe na een lange tijd van waken. En vrijwel altijd zijn ze intens verdrietig. Dat zijn niet de momenten waarop je het meest creatief bent; veel mensen ervaren eerder chaos in hun hoofd dan een stroom van allerlei ideeën om er een uniek afscheid van te maken. Daarom is het belangrijk om een uitvaartbegeleider in te schakelen die zoveel mogelijk rust creëert, alle tijd voor je neemt en suggesties aandraagt waar je iets mee kunt. Een fijn mens die mogelijkheden laat zien waar je zelf door de omstandigheden even niet op komt. Of die de juiste familieleden en vrienden weet te vinden om de naasten daarin bij te staan. Niet iedereen wil iets totaal ‘anders-dan anders.’ En dat hoeft ook niet om het afscheid persoonlijk te laten zijn. Soms is het genoeg als de kist met de overledene niet op de standaard plek voorin de zaal staat, maar in het midden met de naasten er in een kring omheen.
top of page
bottom of page
Comments